Autopech en een zeepkistje in de lucht

Nou beste mensen, hier gaat het allemaal heel goed… ik zit weer te genieten van langzaam internet in een Klein dorpje heel dicht bij de Angel Falls (grootste waterval van de wereld, 979 meter hoog) maaaar… even terug in de tijd:
Toen we nog in Caripe waren zijn we de volgende ochtend begonnen aan het beklimmen van de Cerro Negro, voor het eerst met onze echte backpacks. Nou, dat viel vies tegen kan ik je vertellen (als je stijl omhoog gaat is 12 extra kilo´s op je rug geen pretje), maar toen we een keer aankwamen op onze kampspot wisten we waar we het voor deden. Want, je had een geweldig uitzicht over meren, bergen en jungle in Venezuela. Dus Jana en ik kiezen snel de beste tentspot uit, als je uit onze tent kroop had je meteen het geweldige uitzicht. Hier hebben we ´s nachts, na een heerlijke spaggeti met oranje kaas uit een potje, zeer veel spijt van gehad. Zo midden op een vlakte tussen de bergen in Venezuela kan namelijk wel eens een stormwind gaan waaien. Maw we hebben geen oog dicht gedaan en waren als de dood dat we onderaan de berg wakker zouden worden (slapen werkt blijkbaar niet echt als je om het uur je tent opnieuw aan de rotsgrond moet bevestigen en ook een tentdoek in je gezicht van de harde wind werkt niet stimulerend). Toch moesten we om 6uur op om (gelukkig met onze day-backpacks dit keer) de hele berg te beklimmen. Het was ec ht best heftig, zo langs afgronden en over kliffen, maar we zijn er gekomen! Helaas konden we niet genieten van het overweldigende uitzicht op de top omdat we werden aangevallen door wespen (ik had nog nooit zoiets gezien, er was een steen die een beetje bubbelig was, die bleek gewoon volledig bezaaid te zijn met WESPEN). Dus wij vlugjes naar beneden hupsen, het kamp afbreken, en met onze volgepakte grote backpacks weer helemaal naar beneden. Op de terugweg moesten we volgens Venezuelaanse gastvrijheid verplicht 2bier drinken in 5minuten (zo gaat dat hier onder het mom van gastvrij).
Zaterdag was onze laatste dag in Caripe. We zijn naar een hele leuke markt geweest waar ze behalve kleren, schoenen, groente en fruit ook kuikens in alle kleuren van de regenboog verkopen (ik ben er nog steeds niet achter waar ze voor zijn:P). We hebben ingeslagen voor een heerlijke bbq voor in de avond (geen kuikens hoor!). Toen we weer terug waren in de boerderij hebben we even een dutje gedaan in de tent, nog steeds uitgeput van de zware bergtocht. We werden wakker omdat er een meertje lag in onze tent er was namelijk al meer dan een uur een tropische regenbui aan de gang (hmm tropisch, het deed me eigenlijk juist meer aan nederland denken:P). Toch was de bbq die avond heerlijk als afsluiter voor Caripe en toen we na de tijd nog even bij de familie van de farm gingen zitten (die al hun vrienden ook hadden uitgenodigd) werden we weer volgeperst met bier. Ik dacht taktisch te zijn door langzaam te drinken, maar zogauw je bijna op de helft van je bier bent dan krijg je een nieuwe in je hand gedrukt. We sliepen in een kamertje bij de farm deze nacht en niet in onze verzopen tenten gelukkig.
Zondag was een zeer speciale dag, we zouden om 09.00 uur in de ochtend worden opgehaald met de jeep. Helaas had de jeep venezuelaanse kuurtjes en werden we pas om 16.00 uur opgehaald (7uur te laat is toch wel weer een nieuw record). Alles goed en fijn, tot we 3uur gereden hadden (nog 1uur te gaan). Toen begaf de auto het, midden op een berg op de snelweg. Doodeng! Dus wij met zijn allen de auto uit om hem achteruit over het midden van de snelweg te duwen. Het was echt levensgevaarlijk, auto´s van links en van rechts die je inhalen, toeteren en ga zo maar door. Het was dus al 7uur/half 8 en uiteraard pikdonker. Toen was het festijn nog niet afgelopen als je dat denkt, nee het begint pas net, want toen kwam de politie. In nederland zou je een zeer veilig gevoel krijgen en weten dat je in goede handen bent. Hier niet! Het eerste wat ik deed was mijn portomonnee verstoppen. Ik zal namelijk een kleine omschrijving geven van de politie hier: ze dragen Joggingbroek of gewoon Jeans, met daarin een pistool (precies, gericht op hun kruis)en daarboven een normaal t-shirt. Verder, hadden ze wel een gigantische badge dus moesten we toch maar aannemen dat het politie was. We lieten ons 5km slepen naar een politietent aan de kant van de snelweg, hier had de politie wel enigszins uniform en gigantische geweren waar ze een beetje mee zaten te zwaaien en spelen. Na een paar uur wachten werden we opgehaald door een auto van iemand van de lodge die ons zou slepen. Wij werden in de auto geperst terwijl onze gidsen ruzie gingen maken met de geweerzwaaiende politie. We moesten namelijk 1000 Bolívares betalen voor de 5km slepen (ong 120euro). Gelukkkig kwamen we na veel gebroken kabels en levensgevaarlijke situaties toch nog in de lodge aan om 12 uur. Het was wel grappig, want net toen ik had gezegd dat het toch wel de saaiste dag was in Venezuela tot nu toe gebeurde dit:P saai is toch anders. Het was heel fijn om weer in de lodge te zijn, de zieke dengémensen weer beter te zien en zij hadden ook aardig wat gekke ziekenhuisverhalen.
De volgende ochtend vertrokken Jana en ik voor Angel Falls. We gingen met de bus van Puerto La Cruz naar Ciudad de Bolivar en brachten daar de nacht door in een luxe lodge met zwembad. We hebben daar 2 amicale Canadezen ontmoet die dezelfde tour zullen doen als wij. Eigenlijk had ik niet eens echt een idee van de tour, ik wist gewoon dat ik de grootste waterval van de wereld wou zien:P en zonder een tour kan je daar niet komen.
De volgende ochtend moesten we namelijk in het vliegtuig (er gaan geen wegen naar de Angel Falls). Ik had nog nooit zoiets engs meegemaakt. Het was echt een zeepkistje in de lucht, er was nog geen plaats voor 6 personen, uiteraard hadden we turbulentie als een deur, maar het uitzicht was echt OUTSTANDING! Volgens mij heb ik wel een paar verloren maya-tempels ontdekt en gebieden gezien waar nog nooit menselijke invloeden plaats hebben gevonden. Toen het zeepkistje toch veilig aan de grond was gekomen, hebben we in een andere lodge de hele groep van 13 ontmoet waarmee we de tour gaan doen (veel duitsers). We vertrokken meteen, nog niet naar de angel falls, maar naar een andere hele brede maar hele mooie waterval, waar we achterlangs hebben gelopen. Het was echt gaaf, je werd supernat en er was een soort van punt dat je echt door een heel hardstromend stuk van de waterval moest springen. Ik heb ervan genoten!!
Tot zover de update voor nu, nu vertrek ik namelijk naar de echte 979meter hoge waterval, wat 5uur met de boot en dan nog 2uur hiken is.
Owja, nog 1 ding: Venezuela aan de TOP!!!:D
Ps Frank: ik ben er eerlijkgezegd niet mee bezig geweest:P maar je kan zeker vis vangen hier in alle geuren en kleuren, dus ook voor jou is Venezuela een echte aanrader!