Jakera, rust en de Roraima!

Beste mensen,
Het is nog niet heel lang geleden dat ik geupdate heb, maar dit is mijn laatste kans op internet voordat we een flinke periode de buschbusch in kruipen.

Ik was de vorige keer geeindigd met veel haast om naar de Angel Falls te komen. Het was 4uur in de boot tegen de stroming van de rivier in met af en toe een gigantische golf water over je heen (ik voelde me met mijn regenjas, sandalen, en zwemvest voor het eerst een echte gringo(=amerikaanse, rijke toerist) in venezuela), maar het was het allemaal waard. Het uitzicht op de boot was al geweldig, nl allerlei vreemde bergen met mooi gekleurde wolken ertussen. Het totaalplaatje was een heel surrealistische beeld, waar helaas geen enkele foto echt recht aan kon doen. De Angel Falls zelf is echt geweldig om te zien, het is niet de mooiste waterval om te zien maar 979 meter hoog is toch echt onvoorstelbaar. Na de boottocht moesten we een stukje hiken naar een mooi view-point en Jana en ik hebben ons kapot gelachen. We hadden alleen sandalen mee en voor deze hike waren dichte schoenen vereist, dus hebben we gehiket met sokken in sandalen! jaaa, venezuela is zeker grensverleggend, niet alleen op eet-, hygiëne-, of punctualiteitsgebied, maar ook op modueus gebied. Het is hier bijvoorbeeld ook heel normaal om in een afgeritste afritsbroek te lopen, met bergschoenen en wollen sokken die er net wat bovenuit komen. Ook het eten is soms grensverleggend, frituur in de ochtend is voor alle mensen hier een goede baksteenplug om de dag te mee beginnen en in de avond is spaggeti met een flinke lading zoute boter echt een delicatesse. Terug naar de Angel Falls, toen we van het geweldige uitzicht op het view-point hadden genoten hebben we ons door de regen, over de gladde stenen, door het donker en met onze geweldige sok-in-sandaalconstructie teruggehaast naar de boot. De boot hoefde ons alleen naar de overkant van de rivier te brengen want daar hebben we in een kamp de nacht (weer in hangmatten) doorgebracht.
De volgende dag was een grote reisdag, maar dan alles in een sleur achter elkaar. Dat is dus; Gringo-boot, toeristencar, zeepkistje in de lucht (de 2e keer was al een heel stuk minder eng), de 4,5uur lange bustocht en toen werd het al helemaal spannend. De bus bracht ons tot Puerto La Cruz, waar het al donker was en waar we dus te laat waren om de bus te nemen naar Playa Colorada (waar de lodge is). In het donker als toerist rondzwerven in Puerto La Cruz word je door iedere reisgids ernstig afgeraden (gelukkig hadden we alleen een afritsbroek, sokken en sandalen en een fototoestel om ons nek). Normaal zou het geen probleem moeten zijn want er zijn gewoon heel veel taxi´s, maar op de een of andere manier wisten ze stuk voor stuk niet hoe snel ze weg moesten komen als wij Playa Colorada zeiden. Toen we ons uiteindelijk maar hebben laten afzetten voor 200BsF (ong 22euro voor 3kwartier, wat echt heel duur is hier) kwamen we erachter dat heel Puerto La Cruz overstroomd was door zware regenval en dat de weg dus een grote rivier was met af en toe afgebrokkelde stenen van de bergen ertussen.

De dagen in Jakera hebben we het lekker rustig aan gedaan. Na de Isla Margarita, Caripe en Angel Falls tour was ik toch wel toe aan mijn eigen hangmatje en de Jakera-rust (ook al hebben we natuurlijk ook gefeest)

Gisteren zijn we voor onze laatste maar zeker niet minst heftige tour vertrokken. Omdat de Jeep nog steeds niet volledig gerepareerd was na ons Caripe-voorvalletje zijn we met de bus gegaan. Dit houd in, een 16-uur lange busreis, deels in de nacht. Als je dan denkt, zo erg is dat nog niet, bekijk het dan eens van deze kant: De hele nacht lang doodvriezen ivm een airco die op 15graden staat en net als je even in slaap valt wordt er weer een gigantische uzi op je gericht van het leger omdat je je paspoort moet laten zien. Verder liep de reis heel voorspoedig hoor:P

Vanochtend zijn we dus aangekomen in Santa Elena de Uairen, een plaatsje ongeveer een half uur van de grens met Brazilie vandaan. We gaan de komende 3dagen vooral spaanse les krijgen en veel hiken, omdat we daarna dus de grootste tafelberg van Venezuela gaan beklimmen waar we totaal 6dagen mee bezig zullen zijn. Daarna gaan we over de grens een feestje vieren met goedkope bbqs en goedkope souveniertjes, als ik ten minste de grens over kom met mijn gigantische Amerikaanse visum (in Brazilië hebben ze namelijk een beetje een hekel aan amerikanen)

Tot zover de update voor deze keer, hij wordt toch elke keer weer langer dan gepland en dan vertel ik alsnog maar een kwart van alles wat er in mijn hoofd op komt.:P Foto´s kan ik helaas nog steeds niet uploaden, maar op marit´s site staan er een paar van Isla Margarita (zie mijn reisvrienden) en als we weer terug zijn in Playa Colorada zal ik zsm foto´s uploaden!

¡Hasta Luego!