Ventastic Venezuela

Ventastic venezuela

De laatste update op mijn waarbenjij was zaterdagmiddag. Hierna zijn we vanuit Puerto La Cruz teruggehaast naar Playa Colorada omdat we de lange bumpy-busride nog terug moesten en we om 2uur spaanse les zouden hebben. Helaas kwam onze spaanslerares voor de grap niet opdagen. Wel hebben we uiteraard zelf als gemotiveerde leerlingen een lesje ondernomen. Daarna lekker gezwommen in het warme soepje en na het avondeten geprobeerd mijn persoonlijke dagboekje bij te houden. Ik was al gedoucht en in pyjama en alles, maar de zaterdagavond in playa colorada (merk op, aantal inwoners max een kwart van Lonneker) gaat natuurlijk niet ongemerkt voorbij. Alle locals gaan namelijk de straat op (letterlijk), om daar vervolgens drankjes en hapjes te verkopen, te dansen en te feesten, maar zelden gaan ze de bar in of het strand op. Daar stond ik dan in mijn pyjama met sandalen te partyen tussen de locals op straad te feesten. Meerdere malen is er geprobeerd een meisje aan mij te koppelen (er is hier een groot tekort aan jongens). Toch maar vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende ochtend vroeg vertrokken op onze eerste trip, namelijk de “3 daagse kayaktrip” over open zee.
Dus wij met volle moed de carribische zee op, de volgende ochtend. Het viel vies tegen, de zogenaamde 2 uur tot het kamp duurde natuurlijk net even een half uurtje langer. 2,5 uur later, na de prachtige tocht langs bergen met rode rotsen, cactussen en groene bosjes kwamen we dus aan bij het huis waar we het kamp gingen opzetten. Nouja huis, het waren 3 kamers (toilet, keuken en woonkamer) zonder stromend water, er woonden mensen maar we mochten gewoon alles gebruiken (snachts hangen ze in de woonkamer hangmatten op waar ze in slapen). Best speciaal om de wc door te moeten spoelen met een zelfgehaalde emmer zeewater en tevens de afwas met zeewater te doen. Het snorkellen rondom het huis was wel erg mooi.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg omdat er 8uur kayakken op het programma stond. Al snel was de eerste dolfijn gespot, best teleurstellend om op grote afstand af en toe een vinnetje omhoog te zien komen. Net toen iedereen de moed begon op te geven en dacht dat we nooit meer zouden zien van een dolfijn dan een van zijn aanhangels, zagen Jana en ik (uiteraard helemaal achteraan aan het kayakken) iedereen naar de andere kant kayakken, en toen zagen we daar ineens een hele familie dolfijnen! Dus wij snel daarheen (ineens heel goed in kayakken:p) en het was zo gaaf; je zag in een razend tempo vinnen omhoog schieten en af en toe een prachtige dolfijn een gigantische jump maken. Verder hebben we nog prachtige vissen en heel mooi (paars, geel, oranje en wit) koraal gezien tijdens het snorkellen en hebben Jana en ik doodsangsten uitgeslagen omdat we echt bijna omsloegen (tip: stap niet uit de kayak in open zee, je moet er namelijk ook weer in zien te komen).
Ik had een vreselijke nacht, dankzij de reishangmat, geiten die doen aan nachtblèren en hanen zonder ritme (die dus ook de hele nacht kukelen). De laatste tourdag ben ik dus zeer moe begonnen; er stond na 2uur (voor venezuelaanse begrippen, voor nederlandse begrippen zeg maar ruim 3uur) nog een pauze op het schema op een supermooi klein caribisch en ultiem tropisch eilandje waar een halfafgebroken verlaten huis stond (waar ooit een duitser woonde die eruit moest wanneer het eilandje vernoemd werd tot onderdeel van ‘mochima national park’). Het was daar echt een paradijsje (zie foto’s). Na de heerlijke pauze zijn we teruggegaan naar Playa Colorada en Jakera Lodge, de basis! Het voelde geweldig om weer onder een (weliswaar koude maar) zoetwaterdouche te staan. Na een leuk telefoongesprek voor mijn zus haar 22e verjaardag en het avondeten lag ik al heel snel in mijn eigen hangmatje te tukken (grappig om te zien hoe snel de Jakera Lodge als een echte thuisbasis is gaan voelen).
‘s Ochtends 4 zeer vermoeiende uren spaanse les gehad en ’s middags met Jana naar het enige restaurantje in Playa Colorada geweest- wat alleen open is waneer ze daar zin in hebben –waar we hamburgers gegeten hadden (ze hadden wel een menulijstje, maar alleen hamburgers nog in huis). We hadden een heerlijke frisse hamburger gegeten met een cola voor ong 22 Bolivarès per persoon wat omgerekent nog geen € 2,50 is (in nederland kan je daar misschien net een cola van betalen) en ’s middags/ ‘s avonds ge(hangmat)chillt en paps, mams en daf gebeld! (heeft twente nog gewonnen?:p)
[05:30] piep piep piep, niet echt een tijd waar de gemiddelde nederlander gelukkig van zou worden . Maar we moeten natuurlijk oefenen voor de Roraima-tocht, dus hebben we een gigantische hike gemaakt van 3 uur. Behalve dat ik verdwaalde in het midden van de busch busch ging alles goed (gelukkig speelde mijn oerinstict op, en vond ik zo de weg weer terug:p). Verder, hadden we voor het eerst een productieve spaanse les en hebben we weer lekker aan het strand gelegen en ritueel in het soepje gezwommen, ook is er in de Jakera Lodge de grootste krab EVER gespot wat een hele belevenis was.
Gister hebben we uitgeslapen, bijna tot een uur of 8! ’s Ochtends hadden weer spaanse les en voor ’s middags stond er canopyen op het programma (abseillen van een waterval). Dus wij met zijn 14en een normaal max 8 persoons jeepje in voor een ongeveer 1uur durende bumpy jeepride (geloof me, zeer bumpy... zeker als je klem zit tussen een mollige venezuelaanse gids en de deur). Helaas was het een beetje een Bummer want hoe mooi, hoe groot en groots de 30-meter hoge waterval ook was, het goede touw was niet mee en veiligheid gaat natuurlijk boven alles (zelfs hier). Dus konden we ons weer opproppen in de jeep om weer terug te gaan naar de lodge (we gaan het zondag nog een keer proberen). Gelukkig hebben we het ’s avonds/ ’s nachts weer goedgemaakt met een gigantisch knalfeest. Ode aan de venezuelaanse heupen.
Kortom, ook al zou ik nu al een moord doen voor een bruine boterham, een goed stuk kaas of een beetje PRIVACY heb ik het echt heel erg naar mijn zin. (mo, deze noemen we ventastic venezuela:D)

Hasta la Vista